Lutse, Niko in Veurne en Veerle in Brussel

Ons Lutse heeft gekeken op de website van de tentoonstelling in Veurne en hier komt haar bericht:

Hey Niko, dat lijkt mij een mooie en boeiende job te zijn. En erfgoedconsulent zowel als curator klinkt goed. Volgens mij is dat écht iets voor jou: gefeliciteerd!
En jouw commentaar over de getormenteerde kunstenaar geeft zin om Veurnewaarts te trekken...
LfsvLut

Wat schrijft Niko dan?

Dag Pa... ik vind niet hoe ik moet antwoorden...

zou jij dit antwoord willen terugpisten naar Lut en iedereen?

Dag Lut,
Dag iedereen,
't is inderdaad echt iets voor mij. Resultaat: ik werk mij hier te pletter en voel me al schuldig als ik 5 minuutjes een antwoord post.
Dus... wie, en dat geldt voor jullie allemaal, zin heeft om op zaterdag 17 september om 11u naar de plechtige opening te komen van deze tentoonstelling schrijft mij een mailtje op niko.goffin@veurne.be en dan staan jullie op de gastenlijst! Natuurlijk veronderstelt deze aanwezigheid een luid en enthousiast applaus na de speech van de curator, zijnde ikke zelve!
Tot gauw

Niko Goffin
Leithstraat 6
9000 Gent

En hier komt het eerste briefje van Veerle Goffin, die mijn stukje over corrupte Spaanse politici las:

Lieve papa en andere blogleden,

Corruptie: is er één plekje of land waar er geen corruptie te vinden is? Allen daarheen, zou ik zeggen. Maakt corruptie geen deel uit van de Mens, zoiets als ademen en eten!?
Ik heb vrienden die regelmatig tijd door brengen in Zweden of Denemarken en daar zou de corruptie het minst hoog zijn. Maar aangezien 90% van de bevolking meelopende schaapjes zijn moeten de "leiders" natuurlijk het goede voorbeeld geven. Het moet wel een zalig gevoel zijn in een gemeenschap te leven waar geen corruptie of fraude bestaat. Dan leeft ieder toch met een véél groter gelijkwaardigheidsgevoel, zonder jaloezie en dus ook zonder agressie....
Ik ben voor het moment een paar dagen in Brussel en nam enkele keren de metro en de tram. Na nog geen halve dag kom ik zowat half dood thuis (ttz in het appartement van Alain) en stort ik neer in bed. Aan het leven in de stad zou ik letterlijk kapot gaan... Die vaststelling maakte ik reeds in Montpellier enkele jaren geleden, maar in een stad als Brussel is dat gevoel nog veel duidelijker en scherper. Dan maak ik me de bedenking: geen wonder dat er zoveel agressie is in de stad, daar wordt je toch alleen maar agressief van!? Of vergis ik me? De keuze tussen het observeren van de zwaluwen die hun nest bouwen boven m'n hoofd op het terras en het stampen en duwen in een vreselijke lucht van de metro is voor mij snel gemaakt...
Maar zoals alle "slechte" of goede gevoelens, begint corruptie ook eerst bij jezelf. Eerlijk zijn met jezelf en in harmonie met je gevoelens, luidt dus de klok...maar ja, wie ben ik om dat te preken!?

Ik wens jullie allen volle zwaluwennesten met veel liefde en zonder corruptie!
Veerle