Ons Lutse heeft gekeken op de website van de tentoonstelling in Veurne en hier komt haar bericht:
Hey Niko, dat lijkt mij een mooie en boeiende job te zijn. En erfgoedconsulent zowel als curator klinkt goed. Volgens mij is dat écht iets voor jou: gefeliciteerd!
En jouw commentaar over de getormenteerde kunstenaar geeft zin om Veurnewaarts te trekken...
LfsvLut
Wat schrijft Niko dan?
Dag Pa... ik vind niet hoe ik moet antwoorden...
zou jij dit antwoord willen terugpisten naar Lut en iedereen?
Dag Lut,
Dag iedereen,
't is inderdaad echt iets voor mij. Resultaat: ik werk mij hier te pletter en voel me al schuldig als ik 5 minuutjes een antwoord post.
Dus... wie, en dat geldt voor jullie allemaal, zin heeft om op zaterdag 17 september om 11u naar de plechtige opening te komen van deze tentoonstelling schrijft mij een mailtje op niko.goffin@veurne.be en dan staan jullie op de gastenlijst! Natuurlijk veronderstelt deze aanwezigheid een luid en enthousiast applaus na de speech van de curator, zijnde ikke zelve!
Tot gauw
Niko Goffin
Leithstraat 6
9000 Gent
En hier komt het eerste briefje van Veerle Goffin, die mijn stukje over corrupte Spaanse politici las:
Lieve papa en andere blogleden,
Corruptie: is er één plekje of land waar er geen corruptie te vinden is? Allen daarheen, zou ik zeggen. Maakt corruptie geen deel uit van de Mens, zoiets als ademen en eten!?
Ik heb vrienden die regelmatig tijd door brengen in Zweden of Denemarken en daar zou de corruptie het minst hoog zijn. Maar aangezien 90% van de bevolking meelopende schaapjes zijn moeten de "leiders" natuurlijk het goede voorbeeld geven. Het moet wel een zalig gevoel zijn in een gemeenschap te leven waar geen corruptie of fraude bestaat. Dan leeft ieder toch met een véél groter gelijkwaardigheidsgevoel, zonder jaloezie en dus ook zonder agressie....
Ik ben voor het moment een paar dagen in Brussel en nam enkele keren de metro en de tram. Na nog geen halve dag kom ik zowat half dood thuis (ttz in het appartement van Alain) en stort ik neer in bed. Aan het leven in de stad zou ik letterlijk kapot gaan... Die vaststelling maakte ik reeds in Montpellier enkele jaren geleden, maar in een stad als Brussel is dat gevoel nog veel duidelijker en scherper. Dan maak ik me de bedenking: geen wonder dat er zoveel agressie is in de stad, daar wordt je toch alleen maar agressief van!? Of vergis ik me? De keuze tussen het observeren van de zwaluwen die hun nest bouwen boven m'n hoofd op het terras en het stampen en duwen in een vreselijke lucht van de metro is voor mij snel gemaakt...
Maar zoals alle "slechte" of goede gevoelens, begint corruptie ook eerst bij jezelf. Eerlijk zijn met jezelf en in harmonie met je gevoelens, luidt dus de klok...maar ja, wie ben ik om dat te preken!?
Ik wens jullie allen volle zwaluwennesten met veel liefde en zonder corruptie!
Veerle
sábado, 10 de septiembre de 2011
jueves, 8 de septiembre de 2011
Niko in Veurne
Na enkele leeropdrachten te hebben vervuld is Niko Goffin als cultuurcoördinator gaan werken in de mooie stad Veurne. Het betekent voor hem wel elke dag zeer vroeg opstaan en in Gent Sint Pieters de trein nemen om rond 8.00 uur op kantoor in Veurne te zijn, maar daar ziet hij eigenlijk niet tegenop. In tegendeel, hij vindt het een fantastische job. Zijn kantoor is net onder de kamer van waaruit Koning ALBERT I tijdens de eerste Wereldoorlog aan de militaire operaties deelnam.
Niko stuurde me nieuws over een tentoonstelling die hij in het Stad/Landshuis van Veurne organiseert en die gewijd is aan de werken van een getormenteerde kunstenaar.
Om de informatie te lezen over die tentoonstelling hoef je alleen maar te klikken op
http://www.baretta.vvvveurne.be/Site/Pers.html
Veel kijkgenot wenst je
Bruno
Niko stuurde me nieuws over een tentoonstelling die hij in het Stad/Landshuis van Veurne organiseert en die gewijd is aan de werken van een getormenteerde kunstenaar.
Om de informatie te lezen over die tentoonstelling hoef je alleen maar te klikken op
http://www.baretta.vvvveurne.be/Site/Pers.html
Veel kijkgenot wenst je
Bruno
sábado, 3 de septiembre de 2011
Luchthaven in Castellon
Lieve familieleden,
Een week geleden nam ik het initiatief te starten met een familieblog.
Op het lijstje van mijn groep van gmail staan nu 17 adressen van familieleden.
Kunnen jullie me helpen en even controleren of er op die lijst nog iemand ontbreekt?
Indien je niet op de lijst wil staan, stuur me dan even een berichtje en ik zal jouw adres verwijderen.
Van de 17 familieleden hebben er nu al 4 een emailtje gestuurd.
Goed zo.
Intussen zal ik jullie het mooie verhaal vertellen van de nieuwe luchthaven van Castellón. Let wel, dit is geen kolder, maar de absolute waarheid.
Castellon is de derde grote stad in de Comunidad Valenciana (de Valenciaanse deelstaat), na Valencia en Alicante. De burgemeester van Castellon vond dat zijn stad niet hoefde onder te doen voor de beide andere steden en zorgde ervoor dat een fonkelnieuwe luchthaven werd gebouwd voor het leuke prijskaartje van 200 miljoen €, zijnde 8 miljard oude BF.
In de maand april van dit jaar werd de luchthaven van Castellon met geweldig veel toeters en bellen geopend door deze burgemeester de heer Alberto Fabra(Partido Popular) en de toenmalige president van de Comunidad Valenciana, de heer Francisco Camps (Partido Popular). "Toenmalige" president want de weledele heer Francisco Camps werd intussen tot aftreden gedwongen omdat hij voor corruptie in staat van beschuldiging is gesteld. De weledele heer Alberto Fabra heeft hem als president van de Comunidad Valenciana opgevolgd. Dat betekent dat we hem dus kunnen vergelijken met een man als Chris Peeters, de president van de Vlaamse regering.
Dat de heer Alberto Fabra de geknipte man is om president van de deelstaat Valencia te worden, zal je merken als je verder leest.
Waarom werd die nieuwe luchthaven van Castellon met zoveel toeters en bellen ingehuldigd? Wel, omdat er kort daarop gemeenteraadsverkiezingen plaatsvonden natuurlijk!
De heer Alberto Fabra werd in Castellon dan ook met een absolute meerderheid van stemmen herkozen.
Kort na de verkiezingen kwam echter aan het licht dat de luchthaven van Castellon helemaal niet kon gebruikt worden, omdat de ze over GEEN ENKELE vergunning beschikt.
Toen enkele journalisten daarover vragen begonnen te stellen heeft de woordvoerster van de heer Fabra bekend gemaakt dat de luchthaven wellicht binnen een jaar in gebruik zal worden genomen. Er moeten nog enkele kleinigheidjes geregeld worden.
Is dat erg, dat die luchthaven van 200 miljoen nog minstens een jaar gaat leegstaan?
Helemaal niet volgens de heer Alberto Fabra, want hij heeft verklaard, en ik citeer letterlijk:
"que cualquier ciudadano que lo desee pueda visitar las instalaciones y pasear por ellas, cosa que no podrian hacer si fueran a despegar aviones."
Ik vertaal: "... dat elke inwoner die dat wil de installaties kan bezoeken en er in wandelen, wat niet mogelijk zou zijn indien er vliegtuigen zouden opstijgen".
Nog een pittig detail over het contract dat werd afgesloten tussen de regering van de deelstaat Valencia en de firma die de luchthaven moet gaan uitbouwen is het volgende: De deelstaat Valencia belooft in dat contract alle verliezen van de uitbatende firma gedurende de 8 eerste jaren te zullen vergoeden.
Zie je nu wel!
Wie zou er nu niet in die omstandigheden met de heer Alberto Fabra zaken willen doen? Is toch eenvoudig!
Als er winst is, is die voor de ondernemer. Als er verlies is, wel dan is dat verlies voor de belastingbetaler. Daar zorgt de heer Alberto Fabra wel voor.
Dit triest/prettige verhaal hebben we vanmorgen in de krant El Pais gelezen tijdens een lekker ontbijt met pistoleetjes en roerei op het terras van café Bonisimo in Moraira.
Tot weldra.
Opa Bruno
Een week geleden nam ik het initiatief te starten met een familieblog.
Op het lijstje van mijn groep van gmail staan nu 17 adressen van familieleden.
Kunnen jullie me helpen en even controleren of er op die lijst nog iemand ontbreekt?
Indien je niet op de lijst wil staan, stuur me dan even een berichtje en ik zal jouw adres verwijderen.
Van de 17 familieleden hebben er nu al 4 een emailtje gestuurd.
Goed zo.
Intussen zal ik jullie het mooie verhaal vertellen van de nieuwe luchthaven van Castellón. Let wel, dit is geen kolder, maar de absolute waarheid.
Castellon is de derde grote stad in de Comunidad Valenciana (de Valenciaanse deelstaat), na Valencia en Alicante. De burgemeester van Castellon vond dat zijn stad niet hoefde onder te doen voor de beide andere steden en zorgde ervoor dat een fonkelnieuwe luchthaven werd gebouwd voor het leuke prijskaartje van 200 miljoen €, zijnde 8 miljard oude BF.
In de maand april van dit jaar werd de luchthaven van Castellon met geweldig veel toeters en bellen geopend door deze burgemeester de heer Alberto Fabra(Partido Popular) en de toenmalige president van de Comunidad Valenciana, de heer Francisco Camps (Partido Popular). "Toenmalige" president want de weledele heer Francisco Camps werd intussen tot aftreden gedwongen omdat hij voor corruptie in staat van beschuldiging is gesteld. De weledele heer Alberto Fabra heeft hem als president van de Comunidad Valenciana opgevolgd. Dat betekent dat we hem dus kunnen vergelijken met een man als Chris Peeters, de president van de Vlaamse regering.
Dat de heer Alberto Fabra de geknipte man is om president van de deelstaat Valencia te worden, zal je merken als je verder leest.
Waarom werd die nieuwe luchthaven van Castellon met zoveel toeters en bellen ingehuldigd? Wel, omdat er kort daarop gemeenteraadsverkiezingen plaatsvonden natuurlijk!
De heer Alberto Fabra werd in Castellon dan ook met een absolute meerderheid van stemmen herkozen.
Kort na de verkiezingen kwam echter aan het licht dat de luchthaven van Castellon helemaal niet kon gebruikt worden, omdat de ze over GEEN ENKELE vergunning beschikt.
Toen enkele journalisten daarover vragen begonnen te stellen heeft de woordvoerster van de heer Fabra bekend gemaakt dat de luchthaven wellicht binnen een jaar in gebruik zal worden genomen. Er moeten nog enkele kleinigheidjes geregeld worden.
Is dat erg, dat die luchthaven van 200 miljoen nog minstens een jaar gaat leegstaan?
Helemaal niet volgens de heer Alberto Fabra, want hij heeft verklaard, en ik citeer letterlijk:
"que cualquier ciudadano que lo desee pueda visitar las instalaciones y pasear por ellas, cosa que no podrian hacer si fueran a despegar aviones."
Ik vertaal: "... dat elke inwoner die dat wil de installaties kan bezoeken en er in wandelen, wat niet mogelijk zou zijn indien er vliegtuigen zouden opstijgen".
Nog een pittig detail over het contract dat werd afgesloten tussen de regering van de deelstaat Valencia en de firma die de luchthaven moet gaan uitbouwen is het volgende: De deelstaat Valencia belooft in dat contract alle verliezen van de uitbatende firma gedurende de 8 eerste jaren te zullen vergoeden.
Zie je nu wel!
Wie zou er nu niet in die omstandigheden met de heer Alberto Fabra zaken willen doen? Is toch eenvoudig!
Als er winst is, is die voor de ondernemer. Als er verlies is, wel dan is dat verlies voor de belastingbetaler. Daar zorgt de heer Alberto Fabra wel voor.
Dit triest/prettige verhaal hebben we vanmorgen in de krant El Pais gelezen tijdens een lekker ontbijt met pistoleetjes en roerei op het terras van café Bonisimo in Moraira.
Tot weldra.
Opa Bruno
jueves, 1 de septiembre de 2011
Van Jos in België en van Veerle in Frankrijk
ja moatse, ik doe mee, laat u maar gaan
en groeten aan allen - als ik nu op "enter" klik, hoort ge mij dan?
mvg - jvk
Hi papa,
Als leek in het bloggen zag ik mijn vers verhaaltje door een verkeerde handeling voor mijn ogen verdwijnen.
Help!
Ik vertrouw op het feit dat jij een oplossing zal vinden om mijn verhaaltje op de familie blog te krijgen.
Jij kan me misschien ook uitleggen hoe ik voor een volgende beurt dergelijke incidenten kan vermijden.
Ik graaf in mijn frisse geheugen en begin dus opnieuw...
Dag wel gekende en minder gekende schatjes,
Als afstammeling uit een "ontplofte" familie vind ik het een fantastisch idee om via een web (zonder de spinnenkoppen!)alle stukjes over de hele wereld verspreid (dankzij Christophe zijn onze grenzen buiten Europa verlegd!) de kans te geven om via deze weg onze zieltjes eventjes als een puzzel opnieuw virtueel samen te brengen. De initiatieven van den Bruno zijn dan ook toe te juichen!
Nu moet ik wel toegeven dat ik als actieve verhuisster (ja, vreemd beroep, hé!?) het schrijven de laatste tijd een beetje heb laten verwateren.
Ik ben hier niet om valse beloftes te maken, maar zal trachten van jullie af en toe op de hoogte te houden van de Zuid-Franse avonturen.
Het ga jullie goed, iedereen,vanonder en vanboven, overal en in alle hoekjes!
Veerle
en groeten aan allen - als ik nu op "enter" klik, hoort ge mij dan?
mvg - jvk
Hi papa,
Als leek in het bloggen zag ik mijn vers verhaaltje door een verkeerde handeling voor mijn ogen verdwijnen.
Help!
Ik vertrouw op het feit dat jij een oplossing zal vinden om mijn verhaaltje op de familie blog te krijgen.
Jij kan me misschien ook uitleggen hoe ik voor een volgende beurt dergelijke incidenten kan vermijden.
Ik graaf in mijn frisse geheugen en begin dus opnieuw...
Dag wel gekende en minder gekende schatjes,
Als afstammeling uit een "ontplofte" familie vind ik het een fantastisch idee om via een web (zonder de spinnenkoppen!)alle stukjes over de hele wereld verspreid (dankzij Christophe zijn onze grenzen buiten Europa verlegd!) de kans te geven om via deze weg onze zieltjes eventjes als een puzzel opnieuw virtueel samen te brengen. De initiatieven van den Bruno zijn dan ook toe te juichen!
Nu moet ik wel toegeven dat ik als actieve verhuisster (ja, vreemd beroep, hé!?) het schrijven de laatste tijd een beetje heb laten verwateren.
Ik ben hier niet om valse beloftes te maken, maar zal trachten van jullie af en toe op de hoogte te houden van de Zuid-Franse avonturen.
Het ga jullie goed, iedereen,vanonder en vanboven, overal en in alle hoekjes!
Veerle
Spaans afval
Thuis in Jalon verzamelen we ons afval in allerlei verschillende bakjes en zakjes.
Elke ochtend loop ik met de honden door het bos bergop, richting de kraal waar de geiten en schapen opgesloten zitten. Die krijgen de overschot van ons voedsel zoals sla, aardappelschillen en dies meer. Ze kennen me al goed en laten het zich lekker smaken.
Dan is er de houten bak met het glas dat we naar de groene glascontainer brengen, de zak met papier voor blauwe papiercontainer, de zak met plastic voor de gele plastic-container en de zakjes met organisch afval voor de groene containers (of contenedores).
Je ziet alles netjes gescheiden.
Vanaf vorig jaar zagen we in allerlei andere gemeenten en dorpen dan Jalon een nieuw model van container verschijnen. Ze zitten onderaards, hebben een mooier model, nemen minder plaats in en stinken minder want sluiten zich altijd automatisch na gebruik.
In de lente zagen we dat deze nieuwe afvalcontainers ook in ons dorp werden gebouwd. Ze zijn nu af,maar staan er sedertdien triest en ongebruikt bij.
Waarom?
Omdat ze nu hebben ontdekt dat het gebouwde model niet past op de vrachtwagens die hier bij ons het huisvuil ophalen. Resultaat? We gebruiken nog steeds de oude containers.
Is ons afval echt gescheiden?
Een groep studenten van de universiteit van Alicante heeft nu een aantal vrachtwagens die het afval in het lelijke Benidorm ophalen, in het geheim gevolgd tot aan de stortplaatsen.
Wat hebben ze ontdekt?
Dat die vrachtwagens met het gescheiden afval, hun vracht helemaal niet naar verwerkingsinstallaties brengen maar heel leuk alles weer samen op één en dezelfde (geheime) hoop gooien.
Hoe kan zoiets?
Dat kan door de torenhoge corruptie in Spanje.
Hoe werkt het systeem bijvoorbeeld in het nabij gelegen Calpe? (Maar er zijn honderden andere voorbeelden)
Een kerel, genaamd Morato, wordt tot burgemeester verkozen op de lijst van de Partido Popular. De PP is een soort oude Spaanse CVP, maar dan nog machtiger dan de CVP in het verleden in België ooit was.
Morato heeft een vriend die lekker veel en snel geld wil verdienen.
Dus krijgt die vriend het contract voor het ophalen en verwerken van alle huisvuil in Calpe. Dat hij niets van afvalverwerking kent is bijzaak.
De vriend belooft in het contract met de gemeente dat hij een nieuwe verwerkingsinstallatie zal bouwen.
Dan begint de ophaling van het huisvuil.
De vriend bouwt geen verwerkingsinstallatie, maar gooit alles ergens op een hoop waarvan de ligging geheim wordt gehouden. Hij stuurt dan fakturen naar de gemeente Calpe voor hoeveelheden die veel groter zijn dan wat hij ophaalt.
De gemeente, dwz de inwoners, betaalt.
Het teveel betaalde gedeelte wordt dan verdeeld tussen de vriend, burgemeester Morato en diens vrienden in de gemeenteraad.
Dat gaat zo tien jaar door en Morato kan zich een fortuin bij elkaar graaien.
Nu stond het verhaal in de krant El Pais.
Een pikant detail: Op zijn belastingaangifte vermeldt Morato niets van zijn enorme rijkdom. Hij geeft aan dat hij de bezitter is van...een oude brommer.
Grappig niet? Of triest?
Lieve groeten vanuit Spanje van opa Bruno
Elke ochtend loop ik met de honden door het bos bergop, richting de kraal waar de geiten en schapen opgesloten zitten. Die krijgen de overschot van ons voedsel zoals sla, aardappelschillen en dies meer. Ze kennen me al goed en laten het zich lekker smaken.
Dan is er de houten bak met het glas dat we naar de groene glascontainer brengen, de zak met papier voor blauwe papiercontainer, de zak met plastic voor de gele plastic-container en de zakjes met organisch afval voor de groene containers (of contenedores).
Je ziet alles netjes gescheiden.
Vanaf vorig jaar zagen we in allerlei andere gemeenten en dorpen dan Jalon een nieuw model van container verschijnen. Ze zitten onderaards, hebben een mooier model, nemen minder plaats in en stinken minder want sluiten zich altijd automatisch na gebruik.
In de lente zagen we dat deze nieuwe afvalcontainers ook in ons dorp werden gebouwd. Ze zijn nu af,maar staan er sedertdien triest en ongebruikt bij.
Waarom?
Omdat ze nu hebben ontdekt dat het gebouwde model niet past op de vrachtwagens die hier bij ons het huisvuil ophalen. Resultaat? We gebruiken nog steeds de oude containers.
Is ons afval echt gescheiden?
Een groep studenten van de universiteit van Alicante heeft nu een aantal vrachtwagens die het afval in het lelijke Benidorm ophalen, in het geheim gevolgd tot aan de stortplaatsen.
Wat hebben ze ontdekt?
Dat die vrachtwagens met het gescheiden afval, hun vracht helemaal niet naar verwerkingsinstallaties brengen maar heel leuk alles weer samen op één en dezelfde (geheime) hoop gooien.
Hoe kan zoiets?
Dat kan door de torenhoge corruptie in Spanje.
Hoe werkt het systeem bijvoorbeeld in het nabij gelegen Calpe? (Maar er zijn honderden andere voorbeelden)
Een kerel, genaamd Morato, wordt tot burgemeester verkozen op de lijst van de Partido Popular. De PP is een soort oude Spaanse CVP, maar dan nog machtiger dan de CVP in het verleden in België ooit was.
Morato heeft een vriend die lekker veel en snel geld wil verdienen.
Dus krijgt die vriend het contract voor het ophalen en verwerken van alle huisvuil in Calpe. Dat hij niets van afvalverwerking kent is bijzaak.
De vriend belooft in het contract met de gemeente dat hij een nieuwe verwerkingsinstallatie zal bouwen.
Dan begint de ophaling van het huisvuil.
De vriend bouwt geen verwerkingsinstallatie, maar gooit alles ergens op een hoop waarvan de ligging geheim wordt gehouden. Hij stuurt dan fakturen naar de gemeente Calpe voor hoeveelheden die veel groter zijn dan wat hij ophaalt.
De gemeente, dwz de inwoners, betaalt.
Het teveel betaalde gedeelte wordt dan verdeeld tussen de vriend, burgemeester Morato en diens vrienden in de gemeenteraad.
Dat gaat zo tien jaar door en Morato kan zich een fortuin bij elkaar graaien.
Nu stond het verhaal in de krant El Pais.
Een pikant detail: Op zijn belastingaangifte vermeldt Morato niets van zijn enorme rijkdom. Hij geeft aan dat hij de bezitter is van...een oude brommer.
Grappig niet? Of triest?
Lieve groeten vanuit Spanje van opa Bruno
miércoles, 31 de agosto de 2011
Christophe, Tanya
Hoi Jalon & allen zowaar tegader,
Annick & Co ontbreken, doch ik vermoed dat jullie dat email adres wel hebben neen ?
Vanuit de Filipijnen niet veel nieuw nieuws. Ik profiteer van een kort, maar krachtige Sabat en bekijk in de volgende weken welke plannen we daadwerkelijk in realiteit gaan omzetten.
Doch, neen, terug reloceren naar Europa is nog geen optie en meer dan waarschijnlijk zenden we ons hebben en niet houden (terug)naar Taiwan.
Van daaruit zien we wel en dat alles is stof voor “to be continued”
Soit, voor nu is het even “alles kan en niks moet”
Het ga jullie allemaal goed !
Christophe & Co
Awel awel - dag Bruno en Tante Bea!
Leuk initiatief alleszins!
heb de link naar mijn privé email doorgestuurd
zal af en toe als ik iets zinnigs te melden heb mijn vingers over de toetsen laten glijden ;-)
hou jullie goed, geniet van het leven!
dikke toezen
tanya
Vanuit Jalón zal ik daar nog wat aan toevoegen.
Brand in de vallei
Zoals het steeds gaat bij bosbranden hoorden we laag vliegende vliegtuigen overkomen. We keken omhoog en herkenden het model van een brandblusvliegtuig. We liepen naar de andere kant van ons erf en zagen een grote rookwolk die kwam vanuit het oosten kwam. Intussen kreeg het eerste brandblusvliegtuig het gezelschap van een tweede maar ook nog van 2 helikopters. Omdat het wandeltijd was geworden voor de honden, liet ik hen in de auto springen en reed richting het dorp Lliber. Aan het sportcentrum parkeerde ik en we liepen in de richting van de droge rivierbedding. Op de berg achter Lliber zag ik zeer duidelijk een lang, rood front van hoge vlammen de helling opklimmen. Bij zonsondergang verdwenen de blussers maar de vlammen bleven hun verwoestend werk heel de nacht doorzetten. Zodra de zon opkwam hoorden we weer het lawaai van de vliegtuigmotoren. Na enkele uren was dan de bosbrand geblust.
Zoals meestal het geval is, was ook deze brand aangestoken.
Dit keer is de misdadiger (of zijn de misdadigers) erin geslaagd om 52 hectaren bos in as te leggen. Ik ken die vallei erg goed. Vaak trek ik er met mijn zondagse wandelgroep doorheen. Als we die wandeling een volgende keer maken, zullen we aan de linkerkant van de vallei niet alleen een zwart geblakerde berg zien, maar zullen we de onmiskenbare brandlucht ruiken.
Ik word daar erg triest van dat kerels de natuur verwoesten in de hoop op de verbrande berg huizen te kunnen bouwen. De natuur verwoesten om geld te verdienen dus.
Lieve groeten van opa Bruno
Annick & Co ontbreken, doch ik vermoed dat jullie dat email adres wel hebben neen ?
Vanuit de Filipijnen niet veel nieuw nieuws. Ik profiteer van een kort, maar krachtige Sabat en bekijk in de volgende weken welke plannen we daadwerkelijk in realiteit gaan omzetten.
Doch, neen, terug reloceren naar Europa is nog geen optie en meer dan waarschijnlijk zenden we ons hebben en niet houden (terug)naar Taiwan.
Van daaruit zien we wel en dat alles is stof voor “to be continued”
Soit, voor nu is het even “alles kan en niks moet”
Het ga jullie allemaal goed !
Christophe & Co
Awel awel - dag Bruno en Tante Bea!
Leuk initiatief alleszins!
heb de link naar mijn privé email doorgestuurd
zal af en toe als ik iets zinnigs te melden heb mijn vingers over de toetsen laten glijden ;-)
hou jullie goed, geniet van het leven!
dikke toezen
tanya
Vanuit Jalón zal ik daar nog wat aan toevoegen.
Brand in de vallei
Zoals het steeds gaat bij bosbranden hoorden we laag vliegende vliegtuigen overkomen. We keken omhoog en herkenden het model van een brandblusvliegtuig. We liepen naar de andere kant van ons erf en zagen een grote rookwolk die kwam vanuit het oosten kwam. Intussen kreeg het eerste brandblusvliegtuig het gezelschap van een tweede maar ook nog van 2 helikopters. Omdat het wandeltijd was geworden voor de honden, liet ik hen in de auto springen en reed richting het dorp Lliber. Aan het sportcentrum parkeerde ik en we liepen in de richting van de droge rivierbedding. Op de berg achter Lliber zag ik zeer duidelijk een lang, rood front van hoge vlammen de helling opklimmen. Bij zonsondergang verdwenen de blussers maar de vlammen bleven hun verwoestend werk heel de nacht doorzetten. Zodra de zon opkwam hoorden we weer het lawaai van de vliegtuigmotoren. Na enkele uren was dan de bosbrand geblust.
Zoals meestal het geval is, was ook deze brand aangestoken.
Dit keer is de misdadiger (of zijn de misdadigers) erin geslaagd om 52 hectaren bos in as te leggen. Ik ken die vallei erg goed. Vaak trek ik er met mijn zondagse wandelgroep doorheen. Als we die wandeling een volgende keer maken, zullen we aan de linkerkant van de vallei niet alleen een zwart geblakerde berg zien, maar zullen we de onmiskenbare brandlucht ruiken.
Ik word daar erg triest van dat kerels de natuur verwoesten in de hoop op de verbrande berg huizen te kunnen bouwen. De natuur verwoesten om geld te verdienen dus.
Lieve groeten van opa Bruno
sábado, 27 de agosto de 2011
Brunosfamilieblog
Liefste familieleden,
Als opa heb ik toch geleerd met een aantal blogs om te gaan. Mijn leermeester was de 18 jaar oude Pedro uit Benissa die ik 4 jaar geleden in de school voor artes marciales heb leren kennen.
Blogs schenken me veel genoegen door het contact dat ik ermee onderhoud met mensen over de hele wereld. Tegelijkertijd voel ik het schrijven aan als een soort therapie voor mezelf.
Maar er ontbrak iets aan.
Wat er volgens mij aan ontbrak is een blog waarop wij nieuwtjes van de families Goffin, Van Kerckhove, De Brabandere, Florquin en Van Kriekingen publiceren.
Wat denk je daarvan?
Is dat geen heel tof idee?
Eén ding staat vast: Ik wil meer contact met jullie allemaal hebben.
Het internet schenkt ons de mogelijkheid elkaar dagelijks te schrijven.
Het mag een lange brief zijn, maar korte berichtjes zijn zeer zeker ook welkom.
Ik heb dus het initiatief genomen en nodig jullie uit om aan onze familieblog deel te nemen.
Je zult merken dat mijn profiel in het Engels op het scherm verschijnt. Dat komt omdat de meeste lezers die ik heb Engelstalig zijn. Hoe ik dat profiel kan aanpassen weet ik niet. Zal het eens aan Pedro vragen.
Als het te moeilijk is om zelf iets op de blog te zetten, geen nood; je stuurt mij jouw brief en ik zet hem op de blog.
Afgesproken?
Hier komt ons eerste nieuws uit Jalón.
De wijnoogst is begonnen.
Onze huisbaas, Juan Vicente, vertelde me dat de hele oogst van alle wijngaarden van de 450 leden van de plaatselijke coop "La Virgen Pobre" binnen de 25 dagen binnen moet zijn. Er wordt nu gewerkt van zonsopgang tot zonsondergang. Als we op ons terras zitten te ontbijten zien we de gebukte ruggen tussen de wijnranken. Rijden we voorbij het gebouw van de coop dan zien we daar de lange rij tractoren met aanhangwagens staan die zijn volgeladen met druiven.
Jaren geleden heb ik vrienden als Cesar en Matías geholpen bij de oogst. Ik kan jullie verzekeren dat mijn rug 's avonds heel erg veel pijn deed, dat ik enkele keren in mijn eigen vingers knipte met de knipschaar en dat de met druiven volgeladen manden 10 ton wegen.
We kunnen ook de gelukkige geboorte melden van drie zwaluwkinderkens die in onze schuur (eigenlijk heet het gebouwtje Riu Rau)zijn geboren. We hebben wat over zwaluwen gelezen en ontdekt dat elk kindje door de ouders ongeveer 35.000 tot 40.000 insecten aangereikt krijgt. Dat zijn nog eens ouders zeg!
Voor allemaal nen dikken bees en tot weldra.
Opa Bruno
Als opa heb ik toch geleerd met een aantal blogs om te gaan. Mijn leermeester was de 18 jaar oude Pedro uit Benissa die ik 4 jaar geleden in de school voor artes marciales heb leren kennen.
Blogs schenken me veel genoegen door het contact dat ik ermee onderhoud met mensen over de hele wereld. Tegelijkertijd voel ik het schrijven aan als een soort therapie voor mezelf.
Maar er ontbrak iets aan.
Wat er volgens mij aan ontbrak is een blog waarop wij nieuwtjes van de families Goffin, Van Kerckhove, De Brabandere, Florquin en Van Kriekingen publiceren.
Wat denk je daarvan?
Is dat geen heel tof idee?
Eén ding staat vast: Ik wil meer contact met jullie allemaal hebben.
Het internet schenkt ons de mogelijkheid elkaar dagelijks te schrijven.
Het mag een lange brief zijn, maar korte berichtjes zijn zeer zeker ook welkom.
Ik heb dus het initiatief genomen en nodig jullie uit om aan onze familieblog deel te nemen.
Je zult merken dat mijn profiel in het Engels op het scherm verschijnt. Dat komt omdat de meeste lezers die ik heb Engelstalig zijn. Hoe ik dat profiel kan aanpassen weet ik niet. Zal het eens aan Pedro vragen.
Als het te moeilijk is om zelf iets op de blog te zetten, geen nood; je stuurt mij jouw brief en ik zet hem op de blog.
Afgesproken?
Hier komt ons eerste nieuws uit Jalón.
De wijnoogst is begonnen.
Onze huisbaas, Juan Vicente, vertelde me dat de hele oogst van alle wijngaarden van de 450 leden van de plaatselijke coop "La Virgen Pobre" binnen de 25 dagen binnen moet zijn. Er wordt nu gewerkt van zonsopgang tot zonsondergang. Als we op ons terras zitten te ontbijten zien we de gebukte ruggen tussen de wijnranken. Rijden we voorbij het gebouw van de coop dan zien we daar de lange rij tractoren met aanhangwagens staan die zijn volgeladen met druiven.
Jaren geleden heb ik vrienden als Cesar en Matías geholpen bij de oogst. Ik kan jullie verzekeren dat mijn rug 's avonds heel erg veel pijn deed, dat ik enkele keren in mijn eigen vingers knipte met de knipschaar en dat de met druiven volgeladen manden 10 ton wegen.
We kunnen ook de gelukkige geboorte melden van drie zwaluwkinderkens die in onze schuur (eigenlijk heet het gebouwtje Riu Rau)zijn geboren. We hebben wat over zwaluwen gelezen en ontdekt dat elk kindje door de ouders ongeveer 35.000 tot 40.000 insecten aangereikt krijgt. Dat zijn nog eens ouders zeg!
Voor allemaal nen dikken bees en tot weldra.
Opa Bruno
Suscribirse a:
Entradas (Atom)